Βραδυνή Παράσταση

Έρχεσαι κρυφά
χαζεύεις τα γλυκά μου χαμόγελα και τις αγκαλιές
στέκεσαι παράμερα
μόνο εγώ ακούω την ευχή που ψιθυρίζεις
η ανάσα σου κόβεται
ενώ χαρίζομαι ρυθμικά και λάγνα στους πάντες
όμως αντέχεις
τη στιγμή που μοιράζω σε αντίδωρα την ψυχή μου
μένεις σιωπηλός
κοιτάς θλιμμένα τα χέρια που κρατάνε τα κομμάτια μου
θέλεις να πειστείς
και δικαιωμένος που ανήκω σε όλους εκτός από σένα
γι’ άλλη μια φορά
παραιτείσαι επιτέλους ξαλαφρωμένος κι αυτό το βράδυ
από το λάθος
μακριά απ’ τα μάτια σου στο καμαρίνι αποκαμωμένη
εγώ εκεί
προβάρω τον ιδανικό και πρόστυχο κατακερματισμό μου
ακούραστα
μέχρι εκείνη τη φορά που θα σε ξεγελάσω ότι μπορώ
αληθινά
να σου χαρίσω την ήττα που θα σε λυτρώσει
για πάντα.