26.9.08
19.9.08
12.9.08
Αγρύπνια
Όλοι κοιμούνται
κι εγώ ξαγρυπνώ
περνώ σε χρυσή κλωστή
ασημένια φεγγάρια
και περιμένω να ξημερώσει
για να γεννηθεί
ένας νέος θεός
μες στην καρδιά μου
την παγωμένη
από άγρια φαντάσματα
και τη μαύρη πίκρα.
Μίλτος Σαχτούρης
Άγνωστη συλλογή.
11.9.08
10.9.08
9.9.08
O kouros ακούει ακόμη Acid
Ναί.
Δε νομίζετε ότι πλέον το ACID έχει ξεπεραστεί? Κι όμως κάποιοι τριγύρω μας δεν...το έχουν καταλάβει. Για παράδειγμα ο πολύ καλός μας φίλος Γιώργος. Τελος πάντων...
Καλως σας βρηκα. (χωρις γαμημενους τονουσ και σιγμα τελικα)
Δε νομίζετε ότι πλέον το ACID έχει ξεπεραστεί? Κι όμως κάποιοι τριγύρω μας δεν...το έχουν καταλάβει. Για παράδειγμα ο πολύ καλός μας φίλος Γιώργος. Τελος πάντων...
Καλως σας βρηκα. (χωρις γαμημενους τονουσ και σιγμα τελικα)
8.9.08
7.9.08
Aντίο
Καθόμουνα στον Πόρρο, στον μικρό γυαλό, εκείνο το περιγιάλι το κρυφό που λέγαμε,
ξημερώματα Πέμπτης.
Στον μικρό τον μώλο, αυτόν που κανείς δεν δίνει σημασία,
με τα σκουριασμένα ρεμέντζα να πατάνε γερά πάνω στην άμμο,
Στον μικρό τον μώλο, αυτόν που κανείς δεν δίνει σημασία,
με τα σκουριασμένα ρεμέντζα να πατάνε γερά πάνω στην άμμο,
τα μελανούρια να παίζουν στα μεσόνερα, με ουρανό γεμάτο από εσάς.
Ένα μικρό ρεματάκι έφερνε το φελαδούρι δεξιά μου, και κάτω.
Θυμήθηκα τις τούνες, τις συζητήσεις, γι' αυτή τη ρημάδα επαφή με το Ακαθόριστο,
εσένα αγαπητέ.
Το γύρισα στο κλέφτικο, μπας και με αρπάξει κανάς σαργός.
Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου πιο ήρεμο, ευτυχισμένο.
Σε εκείνο το μέρος είχα ότι ακριβώς χρειαζόμουν.
Ένα μικρό ρεματάκι έφερνε το φελαδούρι δεξιά μου, και κάτω.
Θυμήθηκα τις τούνες, τις συζητήσεις, γι' αυτή τη ρημάδα επαφή με το Ακαθόριστο,
εσένα αγαπητέ.
Το γύρισα στο κλέφτικο, μπας και με αρπάξει κανάς σαργός.
Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου πιο ήρεμο, ευτυχισμένο.
Σε εκείνο το μέρος είχα ότι ακριβώς χρειαζόμουν.
Την γυναίκα της ζωής μου, το καλάμι μου,
εσένα αγαπητέ.
εσένα αγαπητέ.
Από εκεί και πέρα ξέρεις τι έγινε.
Να με προσέχεις
Subscribe to:
Posts (Atom)